Het hoeft niet luid te zijn, het mag ook stilletjes

Niet iedereen zoekt het grote podium. Sommige mensen leven hun leven op een andere manier. Rustiger. Minder zichtbaar. Niet omdat ze zich verstoppen, maar omdat hun kracht ergens anders zit.

Misschien herken je dat. Je hebt geen behoefte om overal bij te zijn. Geen drang om jezelf constant te laten zien. Je loopt niet achter bevestiging aan. Je weet wat je doet of je voelt in elk geval dat je onderweg bent, in de goede richting. En dat is genoeg.

Stil van binnen

Er is een vorm van zelfverzekerdheid die niet schreeuwt. Die zich niet uit in grote gebaren of bravoure, maar in stilte. In kalmte. In keuzes die van binnen goed voelen, ook als niemand ze begrijpt.

Je hebt niet veel mensen om je heen nodig om jezelf te zijn. Misschien juist liever niet te veel. Want in de stilte kun je horen wat echt van jou is.

Alleen, maar niet eenzaam

Alleen zijn is niet hetzelfde als eenzaam zijn. Soms voelt alleen zijn juist als thuiskomen. Omdat je dan even niet hoeft te spiegelen, niet hoeft te presteren, niet hoeft te pleasen.
Er zit iets krachtigs in het durven dragen van je eigen aanwezigheid. In de ruimte kunnen zijn zonder jezelf kleiner of groter te maken. Gewoon: jezelf, zoals je bent.

Richting in plaats van ruis

Soms kies je voor afstand. Niet uit trots, maar uit helderheid. Omdat te veel meningen je verwarren. Omdat jij beter luistert als het stil is. Omdat richting voor jou belangrijker is dan ruis.
En dan merk je: het leven wordt eenvoudiger. Eerlijker. Je hoeft niet meer overal bij te horen. Je mag gewoon zijn waar jij wil zijn.

Voor de mensen die hun kracht zacht dragen

Deze woorden zijn voor jou. Jij die niet altijd opvalt, maar wel aanwezig bent. Jij die niet roept, maar weet. Jij die liever iets opbouwt dan iets bewijst.
Jouw manier mag er zijn.
Jouw tempo is goed.

Het hoeft niet luid te zijn. Het mag ook stilletjes.